Opgewarmde lijken en 17 km omfietsen

Op weg naar Glastonbury moet ik de rivier Parret over. Bord: "Sorry we're building a new bridge for you". Nog ff gevraagd of ik er op kon wachten tot hij klaar is, maar nee. Zeker 17 km omfietsen.

De meeste mensen kennen Glastonbury van het muziekfestival. Nu ik in de UK ben realiseer ik me hoe groot dit hier is. Vooraf, tijdens en na het festival is het groot nieuws hier op alle zenders met veel optredens die worden uitgezonden. 200.000 bezoekers. Ter vergelijk: het maximale dat Lowlands ooit heeft gehaald is 60.000. Ik dacht vooral nieuwe bands, maar het festival wil blijkbaar een groot publiek trekken. Daartoe moeten een aantal lijken worden opgewarmd van in staat van ontbinding zijnde ex-popsterren. Na reanimatie worden ze vanuit hun hoog-laag bed met een tillift het podium gehesen. Nadat ze nauwelijks verstaanbaar de woorden hebben uitgesproken "great to be here" worden ze in allerijl naar de 1e hulp afgevoerd. Die leadzanger van de Cure bijvoorbeeld zag er 20 jaar geleden al niet uit. Ze schijnen Gary Glitter nog te hebben gevraagd, maar die was niet vrij (grapje voor de kenners).

Wat niet iedereen weet is dat Glastonbury dé place to be is voor iedereen die maar even geïnteresseerd is in Abracadabra en hocus pocus. Natuurlijk liggend op de St. Michaels leyline (net als bv Stonehenge) wordt Glastonbury wel het hartchakra van de aarde genoemd. Maar ook de ruïne van de Abbey trekt duizenden christenen, zijnde het eerste klooster in Groot Brittannië. A.s zondag trekt er weer een pelgrimsstoet door het dorp waarbij de zaak is afgesloten voor auto's. Tenslotte is Glastonbury onlosmakelijk verbonden aan de mythe van King Arthur. Het verhaal gaat dat hier ooit het meer van Avalon was, waar Arthur zijn zwaard Excalbur "teruggaf". Tevens wordt beweerd dat zijn graf zich bevindt op het Abbey terrein. Je vindt er een graf met een officieel bordje erbij dat Arthur hier ligt. Maar redelijk recent onderzoek wijst uit dat de resten die daar liggen in elk geval NIET van Arthur kunnen zijn. Je snapt dat het tourist office niet veel haast heeft met het rechtzetten van het huidige fakenieuws. Er is veel te vertellen over Glastonbury, het is nu de 4e of 5e keer dat ik hier ben. Geen zin om weer Glastonbury Tor te beklimmen, noch naar Chalice Well te gaan. Wel bezoek ik een prachtig intiem klein kapelletje, ergens achteraf: St. Margereth Chapel. Een juweeltje..... Tja verder bestaat minimaal de helft van de bewoners in Glastonbury uit hippies. Jong en oud. Ach, eigenlijk weinig veranderd sinds ik er 35 jaar geleden voor het eerst kwam. De hippies hebben tegenwoordig vlechten in hun baard en nu tatoos en veel piercings. Ik wil een kleine Green Man kopen, maar vind geen mooie.