Men-an-tol en rammelende eierstokken

Ik heb het even helemaal gehad met ancient sites, sacred of niet. Je raakt verzadigd en het is een hel om er te komen. Ik twijfelde vanmorgen al of ik het stuk er voor om wilde rijden, toch gedaan. Men-an-tol is een wonderlijk bouwwerk (zie foto). Het schijnt dat nog steeds vrouwen met een kinderwens de plek bezoeken bij volle maan om dan 7x door het gat van de steen te kruipen. Een bezoekje aan de plaatselijk gynaecoloog lijkt me eerlijk gezegd een beter idee. Dit mede omdat, zodra de betreffende dame Men-an-tol bezocht heeft en met welk voertuig dan ook terugkeert, zij zo door elkaar geschud wordt dat haar rammelde eierstokken te horen zijn. Wat een pad..... (zie foto).  Mijn Komoot app noemt dit een "unpaved pathway", nou daar stuur je nog geen ezel doorheen. 3 kilometer sleur ik mn fiets langs kuilen, stenen en stekende struiken. Ik bezoek alleen nog maar zo'n plek als er nieuw zwart (open) asfalt naar toe is gelegd en er een koffietentje bij het betaalde parkeerterrein staat. Nee, dan St. Ives: kijk eens naar de video van de stenenstapelaarkunstenaar. Respect voor zn skills, maar ook zijn creativiteit om hieraan een centje te verdienen. Er wordt regelmatig wat in zijn bakje gegooid, ook door mij .

Ik verlaat langzamerhand het zuiden van Cornwall. Wist je dat hier de populaire serie Poldark is opgenomen? Het verhaal speelt zich eind 1800 af in een tijd dat hier veel koper en tin werd gewonnen in de mijnen. Op recente uitgaves van de toeristische folders staan alle filmlocaties opgenomen en er worden toeristen in bussen langsgereden.  Ik vermoed dat over 50 jaar jaar er bordjes zijn geplaatst door de National Herritage Trust: this is the grave of Ross Poldark en This is the house where Ross Poldark and his wife lived. Het verstrijken van de tijd zorgt ervoor dat dingen een eigen leven gaan leiden.