Merry Maidens of Boleigh stonecircle

Ik had vandaag een extra dag ingepland om verschillende plekken op te zoeken in de omgeving van Penzance. Het was prachtig weer en het werd een prachtige dag. Verschillende steencirkels bezocht, een prehistorisch dorp, een heilige bron en een staande steen (bouwwerk). Ik ken ook een wandelende steen, die is van Obelix. De plekken liggen afgelegen en zijn nauwelijks bewegwijzerd, weinigen zijn geïnteresseerd in deze overblijfselen van een lang vervlogen tijd. Maar enkelen van deze plekken, niet allen, zijn nog springlevend. Ballowall Barrow, Lanyon Quilt, zien er mooi uit, maar zo dood als een pier, een stapel stenen. Maar de Merry  Maidens of Boleigh, wauw wat een plek. Je vertrekt daar met een vol en vredig hart. En dan de meest wonderlijke plek: St. Madrons holy well. Praktisch onvindbaar, moeilijk bereikbaar..... Zonder overdrijven hangen er honderden stroken textiel in de bomen rond de bron. Ik begrijp van de plaatselijke kunstenares Karen Ross die ik spreek en die een soort van New Age winkeltje heeft in Penzance, dat vooral rondom Beltane (Google maar eens) de plek veel wordt bezocht en de plaatselijke bevolking er van overtuigd is dat veel zieken zijn genezen na een bezoek aan de bron. St. Madron was een monnik die opgroeide (en stierf) in deze streek en zou verschillende wonderen hebben verricht. Karen glimlacht geheimzinnig en zegt: "but actually its about the Celtic mother goddess Modron".