Van je fiets af en dan...
30 juni 2019 - Saint Austell, Verenigd Koninkrijk
Gisteravond nog uitgezocht of er een trein te nemen was, zo'n beetje halverwege de route die ik vandaag te gaan had. Ik zag er tegenop. Na de routes van eergister en gister nu weer een rit met zeker 12 heuvels met potentiële 'afstappers', vanaf 12 % stijgingspercentage. Ik had voor mezelf al beslist dat ik een stapje terug moest, maar de Airbnb was al geboekt dus... op de fiets. Ik heb de trein niet genomen. Maar binnen 20 km al 2 x van de fiets af en mn batterij op 60%. Hoe gaat dat als je eraf moet? Natuurlijk wil je er zo lang mogelijk opblijven met het laagste verzet. M'n ondersteuning houd ik op 1 (van 5) want anders wordt de accu in no time leeggegeten. Je kunt niet meer, je gaat eraf, direct in de remmen anders sodem.... je naar achteren. Bijkomen, uithijgen. Dan duwen: 18 kg fiets, 10 kg accu en motor, 12 kg bagage. Ken je die film van de bekende bergbeklimmer die gewond, verdwaald iets bovenmenselijks presteert? Toen hem gevraagd werd hoe hij het voor elkaar kreeg. Hij zei: telkens niet verder kijken en plannen dat een punt 20 meter voor je. Heb je dat gehaald, volgende punt. Dat lijkt me een mooie levensles, waar ik er een aan toe voeg: ipv van telkens omhoog kijken hoever je nog moet, regelmatig achter je kijken hoeveel je al gedaan hebt. Dat is precies zoals ik het doe. Met mijn conditie ben ik na 30 meter duwen al kapot. Uithijgen, hartslag naar beneden, weer 30 meter. Je kunt er eenmaal af, niet meer op op zo'n stijl stuk (voor je boven bent) Het gevaar van een 'wheelie' is groot (heb dat eens meegemaakt op een heuvel in Brussel, teveel gewicht op de achterkant van je fiets, je klapt dan achterover) en je kunt onmogelijk een beetje vaart maken om te starten. Op een gegeven moment zie ik mezelf in mn achteruitkijkspiegeltje. Rooie kop, die stomme helm op en dan die buik die mn bloes aanspant. Het ziet er niet uit, ik ben nog verre van fit. Ik realiseer me dat ik naast mn fiets nog heel wat meer naar boven zeul. Vandaag zo'n 6 x van mijn fiets.
Vandaag in Sint Austell, leuk historisch plaatsje, maar alles draait hier om het Eden Project, een enorme ecologische-botanische tuin. Sinds de opening voor publiek in 2000 hebben ze al 8 miljoen bezoekers gehad. Op tripadvisor wordt het het 8e wereldwonder genoemd. Dat klopt niet. Jeannette is het 8e wereldwonder, dus Eden Project dan het 9e. Aan mij is het niet besteed, als volwassene betaal je bijna £ 30 om binnen te komen. Nou, dat noem ik een wereldwonder.
Niet geheel toevallig schiet me ook het nummer 'Jimmy' van Boudewijn de Groot te binnen, Jan.
Hoe sterk is de eenzame fietser.....