The Pilgrims way

20 juli 2019 - Canterbury, Verenigd Koninkrijk

Door slechte verbinding kreeg ik gisteren dit verhaal niet gepost:

Vandaag is mijn laatste serieuze rit en ik zit al vroeg op mijn fiets. De 1e vijftien kilometer zijn weinig aan: ik rijd op zo'n verharde strook naast een drukke weg. Maar als mijn navigatie app mij van deze route afstuurt zie ik ineens een bordje Pilgrims Way en een aanduiding "Pilgrims Way Cycletrail". Verdorie, zo kom ik onverwacht en onbedoeld terecht -op mijn laatste echte reisdag- op het oeroude pelgrimspad waar ik gisteren over schreef! Mijn enthousiasme over het feit dat de Lieve Heer mij persoonlijk naar dit pad moet hebben geleid is van korte duur. Het in eerste instantie verharde en deels geasfalteerde pad wordt al snel kuilen en keien avontuur. Ja, zo kan ik ook een fietsroute uitzetten: kies een willekeurig bestaand pad, zet hier en daar een paar bordjes neer en ..... klaar Cycletrail. Fietsers, zoek het maar verder uit. Je kan wel eens over een slechte weg rijden en verzuchten "nou, daar is ook al lang niets meer aan gedaan". Maar wat dacht je van een pad waar tweeëneenhalve eeuw niets aan is gedaan!? Toch vind ik het bijzonder deze weg te gaan en mij voor te stellen dat monniken en heremieten en daarvoor misschien wel druïden, dit pad zijn gelopen. Ik zie ze in gedachten gaan, waarbij ik ze al bellend inhaal op mijn fiets, "good morning!". Op de universiteitscampus waar ik verblijf Google ik op "pelgrim": fabrikant van keukenapparatuur.... Dan op pelgrimstocht: (voet)reis naar heilige plek. Hmmmm waarom deed ik dit eigenlijk, deze reis? Was ik op reis naar een heilige plek? Nou, als dat al het geval was, naar de heilige plek in mezelf dan. Het was eerder het opzoeken van een ervaring. Ervaren wat deze reis mij zou brengen, mentaal (doorzettingsvermogen, probleemoplossend vermogen, op mezelf aangewezen zijn), fysiek, maar ook wel spiritueel. Niet voor niets zocht ik de plekken op waar mensen al eeuwen de verbinding met hun schepper zoeken. Wat ik daarin gevonden en ervaren heb en wat het voor mij betekent ........ Als je dat wilt weten, vraag het me maar eens. Mijn dag eindigt vandaag in het lopen van een labyrint dat ik ontdek op het universiteitsterrein. Als je de kronkels van het labyrint volgt en uiteindelijk in het centrum ervan terecht komt kijk je recht op de toren van Canterbury Cathedral uit. Mooi gedaan, over nagedacht....

Morgen mijn laatste post. Ik zie dan Jeannette weer, wow die heb ik gemist.

Foto’s

3 Reacties

  1. Maaike en Jan:
    20 juli 2019
    Jan, een mooie laatste dag gewenst. Het was heerlijk om je reis te volgen, de verhalen, de foto's en videos. Fijn dat je straks Jeannette weer zult kunnen horen, zien en voelen. Fijn tijd verder samen in Kent.
    Niemand keert terug van een lange reis zoals hij vertrokken is. (Graham Greene, Engels schrijver).
  2. Wout:
    20 juli 2019
    Ik ga je zeker vragen wat je gevonden hebt......welke heilige plek in jezelf. En vanaf morgen het leven genieten en vieren met de liefde van je leven.
  3. Bernadette:
    21 juli 2019
    Wat een mooi en beeldend afsluitend verslag ik zal je verhalen missen.
    Groeten aan Jeannette